Jakie drewno do kominka wybrać i jak je przygotować?
Opublikowano: 2023-01-24 14:13:28
Klimatyczne światło i ciepło bijące z kominka zamienia ponure, zimowe wieczory w przyjemne chwile wytchnienia. Otulający blask dodaje wnętrzu uroku, pod warunkiem jednak, że spalające się drewno nie pozostawia grubej warstwy sadzy na szkle. Podpowiadamy, jaki materiał opałowy do kominka jest najlepszy oraz jak go przygotować!
Drewno z drzew liściastych czy drzew iglastych?
Najważniejszą cechą dobrego drewna do kominka jest jego kaloryczność; to właśnie ona (wyrażona w kWh/m) definiuje wydajność materiału w trakcie spalania — im wyższy parametr, tym lepsza jakość spalania.
W kwestii wyboru między drzewami liściastymi a iglastymi, zdecydowanie bardziej polecamy te pierwsze. Niestety, mimo że drewno z tzw. iglaków wyróżnia się wysoką kalorycznością, to nie nadaje się do ogrzewania domu w sezonie zimowym, dlatego że spala się bardzo szybko, co przekłada się na jego większe zapotrzebowanie i generuje koszty. Ponadto drewno z drzew iglastych zawiera w sobie dużą ilość żywicy, która w trakcie palenia osadza się na szybie, a także wewnątrz przewodów kominowych.
Do palenia w kominku najlepiej nadaje się twarde drewno drzew liściastych, a zalicza się do nich grab, buk, dąb i jesion. Drewno twarde, ze względu na wysoką kaloryczność produkuje dużą ilość ciepła, spala się powoli i równomiernie. Drewno miękkie, takie jak topola, brzoza czy lipa, jest z kolei dużo lżejsze i powoduje wydzielanie mniejszej ilości sadzy, ale też szybciej się pali. Pod uwagę warto też wziąć drzewa owocowe — drewno jabłoni, gruszy lub śliwy pali się równym płomieniem, czemu dodatkowo towarzyszy przyjemny zapach.
Pilarka spalinowa Husqvarna 545 Mark II
Pilarka spalinowa Husqvarna 120 Mark II
Kaloryczność drzew liściastych i iglastych
Aby wybrać najlepsze drewno do kominka, warto wcześniej zapoznać się z kalorycznością poszczególnych gatunków drzew:
- jodła 1500 kWh/m,
- olcha 1500 kWh/m,
- świerk 1600 kWh/m,
- sosna 1700 kWh/m,
- modrzew 1700 kWh/m,
- klon 1900 kWh/m,
- brzoza 1900 kWh/m,
- jesion 2100 kWh/m,
- dąb 2100 kWh/m,
- buk 2100 kWh/m,
- grab 2200 kWh/m.
Gdzie kupić drewno opałowe?
Obecnie jest wiele miejsc, w których możemy zaopatrzyć się w drewno kominkowe — od Lasów Państwowych po sklepy budowlane, a nawet supermarkety. W tej kwestii zalecamy jednak rozwagę i przestrzegamy przed kupowaniem w ogólnodostępnych sklepach, gdyż cena zazwyczaj nie jest adekwatna do jakości materiału.
Po drewno do kominka warto udać się do Lasów Państwowych, tartaku, składu opałowego, gminy lub prywatnego sprzedawcy. W zależności od tego, gdzie postanowimy zakupić drewno na opał, będzie ono na innym etapie przygotowawczym; różnić się będą także ceny towaru.
Kupując od prywatnego właściciela lasu, prawdopodobnie otrzymamy drewno kominkowe sezonowane i pocięte, ale nie jest to reguła i wszystko zależy od sprzedawcy. W tartakach i składach opałowych drewno jest zazwyczaj gotowe do palenia, tzn. wysuszone i pocięte w szczapy. Urzędy gmin oraz Lasy Państwowe oferują zaś drewno niesezonowane, a więc wymagające przygotowania — za to cena jest dużo niższa i dla wielu zainteresowanych takie rozwiązanie opłaca się najbardziej.
Jakie powinno być drewno kominkowe?
Wybierając drewno opałowe, powinniśmy zwrócić uwagę na rodzaj drzewa, jego kaloryczność, wilgotność oraz wielkość. W przypadku kupna gotowych, suchych szczap, np. w tartaku, w zasadzie nie mamy się czym martwić — takie drewno jest już gotowe do użytku.
Jeśli jednak postanowimy zaopatrzyć się w drewno wymagające obróbki, trzeba się do tego odpowiednio przygotować. O czym należy wiedzieć?
Pilarka spalinowa SPR 276
Pilarka spalinowa SP 426
Sezonowanie drewna
Kluczową kwestią jest wilgotność surowca, która nie powinna przekraczać 15-20%. Drewno zaraz po ścięciu jest zbyt mokre i nie nadaje się do palenia, dlatego należy je poddać redukcji wilgoci. Ten etap nazywamy sezonowaniem i najprościej rzecz ujmując, polega na naturalnym schnięciu. Czas sezonowania (średnio jest to 1,5 roku) zależy od rodzaju drewna i zawartości wody, którą można zmierzyć przy pomocy wilgotnościomierza. Najdłużej schnącymi drzewami są dąb, grab, buk, jesion i drzewa owocowe, a do najkrócej schnących zaliczamy sosnę, świerk, topolę, lipę, brzozę i olchę. Aby sezonowanie przebiegło możliwie jak najszybciej, należy pociąć drewno, a szczapy umieścić w zadaszonym i suchym miejscu, gdzie zachodzi prawidłowa cyrkulacja powietrza.
Czym ciąć drewno?
Wielkość drewnianych szczap powinna odpowiadać wielkości kominka; zwykle sprawdzają się kawałki o długości 20-30 cm bądź mniejsze. Uporczywe rąbanie drewna siekierą to już przeszłość i do cięcia drewna, zwłaszcza twardego, najlepiej sprawdza się profesjonalna pilarka spalinowa Husqvarna. Taki sprzęt pomaga uzyskać drewno kominkowe o odpowiednich wymiarach przy minimalnym wysiłku. W naszej ofercie znajdziecie państwo najlepszej jakości, niezawodne pilarki spalinowe i akumulatorowe. Wszystkie modele zostały stworzone przy wykorzystaniu najnowszych technologii, są funkcjonalne i bezpieczne. Jesteśmy autoryzowanym dealerem wielu renomowanych marek, takich Husqvarna, Stiga czy AL-KO.
Pilarka spalinowa Husqvarna 545 Mark II
Jak rozpalić ogień w kominku?
Przed włożeniem drewna do kominka należy najpierw zmieść popiół pozostały po ostatnim paleniu — dopiero posprzątane wnętrze paleniska nadaje się do rozpalenia ognia. Jeśli chodzi już o sam proces rozpalania, są dwie szkoły: od dołu i od góry.
Pierwszy sposób, czyli rozpalanie od dołu zaczynamy od otworzenia wszystkich przepustnic powietrza i ułożenia stosu z małych szczap drewna. Między klockami powinny być prześwity, aby powietrze mogło swobodnie przez nie przepływać. Podpałkę (może to być kawałek tektury) umieszczamy pod stosem i czekamy aż płomień będzie wysoki — dopiero w tym momencie możemy zamknąć drzwiczki. Jeśli okaże się, że zbyt wcześnie odcięliśmy dopływ powietrza z zewnątrz, należy jeszcze na chwilę uchylić drzwiczki. Gdy rozpałka pali się dużym płomieniem, a wnętrze kominka jest dobrze nagrzane, można dołożyć szczapy większych rozmiarów.
Drugi sposób to rozpalanie od góry, które polega na ułożeniu od razu dużych szczap drewna, a dopiero na nich mniejszych kawałków, między którymi powinna znaleźć się podpałka. Po jej podpaleniu zamykamy drzwiczki, ale maksymalnie otwieramy przepustnicę i pozwalamy na dopływ powietrza do czasu, aż ogień dosięgnie duże kawałki drewna. Ta metoda jest coraz bardziej popularna, zwłaszcza że po rozpaleniu ognia nie trzeba dokładać już drewna, wystarczy jedynie regulować dopływ powietrza.
Czym nie wolno palić w kominku?
Na koniec pragniemy podkreślić, że palenie w kominku może być przyjazne środowisku dopiero wówczas, gdy wykorzystujemy do tego odpowiednie surowce. Trzeba pamiętać o tym, że absolutnie nie powinno się palić (zarówno w kominku, jak i piecu) starych drewnianych mebli, ławek czy innych elementów wykonanych z drewna, dlatego że zazwyczaj są pokryte farbą, lakierem, zawierają także klej. Ponadto w kominku nigdy nie powinny się znaleźć śmieci, w tym odpady organiczne, środki do higieny osobistej czy detergenty. Nie można palić także ubrań, szkła, plastiku i gumy.
To, czym palimy w kominku, ma swoje odzwierciedlenie w dymie uchodzącym z komina. Jeśli dym jest bardzo jasny, wręcz biały i przypomina parę wodną, to znaczy, że opał jest dobrej jakości i nie emituje szkodliwych substancji smolistych. Ciemnoszary kolor dymu oznacza, że w kominku pali się węgiel lub wilgotne drewno, kolor czarny zaś wskazuje na węgiel najgorszego gatunku, a także inne niepożądane materiały. Ponadto jakość spalin można określić przy pomocy węchu — brzydki zapach unoszący się w powietrzu i towarzyszące nam drapanie w gardle mogą świadczyć o złej jakości surowcach wykorzystanych do palenia w kominku.
